Un revista-laboratorio dedicá na poesía, proza, ciencia, arte, música, historia, política na papiamentu
El amor, madre, a la patria
No es el amor ridículo a la tierra
Ni a la hierba que pisan nuestras plantas.
Es el odio invencible a quien la oprime.
Es el rencor eterno a quien la ataca.

Jose Martí

12/05/2007

Muchu Mas Allá (Aventúranan Pèrdí - Alejandra Pizarnik - 1958)

¿Anto quico si nós ta bai anticipando nós
di sonrisa pa sonrisa
te n’e último speransa?

¿Antó?
¿Y qui mí tin cunes,
ami qu a pèrdè mi nòmber,
e nòmber qu tábata un dushi sustancia pa mi
den épocanan remoto, ora ami aínda n’ tábata ami
sino un mucha muhé gañá pa su sánguer?

¿Paquico, paquico
e deshacimi aquí, e desangrami aquí,
e desplumami aquí, e desequilibrami aquí
si mi realidad to retrocedé
manera pushá pa un ametralladora
y di ripiente e ta bula lanta cuminsá core,
aunque asina mes nán ta alcans’é,
te ora e cai na mi pía manera un para morto?
Lo mi quièr a papia di bida.
Pues esaqui ta bida,
e gritu aquí, e clabamentu di uña aquí
den pechu, e rancamentu di cabey aquí
na man llen, e scupimentu aquí
den bo mes wówonan, jis pa bisa,
jis pa mira si por bisa:
«¿N’ ta ami? ¿N’ tá asina?
¿N’ tá bèrdad qu mi ta existí
y mi n’ ta e pesadilla di un bestia?».

Tá cu man tur na lodo
nós ta bati na porta di amor.
Y cu concenshi tapá
di sushi y cabey bunita,
nós ta pidi pa Dios.
Y cu sla di sintí qu ta crac
di imbécil soberbia
nós ta gara bida na su cintura
y di banda nós ta scop morto.

Pues esey tá loque nós ta haci.
Nós ta anticipá nós mes di sonrisa pa sonrisa
te e último speransa.

Alejandra Pizarnik


© 2007 Papiamentu Bibu

No hay comentarios: