Un revista-laboratorio dedicá na poesía, proza, ciencia, arte, música, historia, política na papiamentu
El amor, madre, a la patria
No es el amor ridículo a la tierra
Ni a la hierba que pisan nuestras plantas.
Es el odio invencible a quien la oprime.
Es el rencor eterno a quien la ataca.

Jose Martí

10/29/2008

Palabra di Día: Colmena

En los primeros estadios de la apicultura, el hombre preparaba los espacios apropiados para que las abejas construyeran allí sus colmenas. Los celtas solían armar con ese fin campanas de paja que dieron lugar al término español, que es de origen prerromano.
Del término celta koloenwenan, compuesto de koloen ‘tejido de paja’, derivado de kolo ‘cesta’ y gwenan ‘abeja’, surgió el celta colmena, que llegó al castellano como colmena, después de dejar su huella en el leonés cuelmo, del mismo significado.
Palabra de las más antiguas de la lengua, aparece en los primeros textos en español, como en éste de Berceo, de comienzos del siglo XIII:

Fuera so del laerçio, essido so de pena, Ca en dulz vergel, çerca de dulz colmena, Do nunqua ver mengua de iantar nin de ença.

10/25/2008

Lectura Recomendá

The End of the Orange Revolution?


Prostitushón di Idioma 3

Awe nós ta analisá algún secshón di un discurso qu Beatrís, reina di Paisnan Abóu, a tene na honor di e bishita estatal di presidente di Ghana.

Nós a dicidí di someté e texto na escrutinio pasobra e ta duna algún punto di referencia importante di e punto di bista di gobièrnu macamba. Pues, según derecho estatal di Paisnan Abóu tur texto pronunciá pa nan hefe di estado (decorativo) tá someté na còntròl y revishón. Nós por bisa antó qu calque punto di bista qu Beatrís pronunciá, tá punto di bista oficial di gobièrnu.

Toespraak van Hare Majesteit de Koningin ter gelegenheid van het staatsbezoek Ghana

Dit is het eerste staatsbezoek dat tussen onze beide landen plaatsvindt, maar dat betekent geenszins dat er geen eerdere formele of informele contacten zijn geweest. Er is eerder sprake van het tegendeel. Mijn zoon Prins Alexander en zijn vrouw Prinses Máxima vierden in 2002 in Ghana het driehonderdjarig bestaan mee van de diplomatieke betrekkingen tussen onze beide landen. Zelf ontving ik toen in dat feestelijke kader de Asantehene Otumfuo Osei TuTu II en zijn echtgenote. Bovendien bracht al veel eerder mijn man een uitvoerig bezoek aan Uw land.

Deze driehonderdste verjaardag van onze diplomatieke betrekkingen toont duidelijk aan hoe lang er al contacten tussen Ghana en Nederland bestaan.

E ta referí na rapto, deportashón, colonisashón, saqueo y explotashón como relashón diplomático. Nós a llega di tende di diferente eufemismo pa e crimen di mas pisá qu Europa, y específicamente macamba e perpetrá, pero llamé relashón diplomático ta algu nobo pa nós. Macamba no ta laga di sorprendé den nan creatividad pa tapa nan crímennan y barbarísmonan.

De aanwezigheid van een grote Ghanese gemeenschap in Nederland illustreert hoe belangrijk en intensief deze contacten ook nú nog zijn. In feite zijn onze betrekkingen zelfs nog ouder. Reeds in 1598 werd een Nederlandse handelspost gevestigd in Moree en in 1637 werd het fort Elmina veroverd op de Portugezen. Het was het begin van een langdurige en wisselvallige geschiedenis. Het oogmerk van de Nederlanders die in dat verre verleden naar Uw kusten kwamen, was handel drijven, in de eerste plaats in goud, het edele metaal waaraan Uw land zijn toenmalige naam dankte. Zeker níet edel was de handel in mensen die daarop volgde en die vele jaren de belangrijkste Europese commerciële activiteit in dit gebied was.

Atrobe e ta referí na e barbarismo di rapto, deportashón, colonisashón, saqueo y explotashón di africano y tera africano y consiguiente sclavisashón di africano den camponan di concentrashón como un acto «no noble». Ademas di llama nan historia bárbaro «no noble», e ta referí na e historia aquí como «largu y variábel». No ta trata di un actividad comercial «no noble», sino di barbarismo. Tambe e ta referí na e motibu di macamba su aparishón na costa ganés como un intenshón di haci negoshi, caminda e mester a referí na rapto, deportashon, explotashón y saqueo.

Aan deze onmenselijke activiteit, die pas in 1807 werd beëindigd, denken wij thans met afschuw terug.

Esaqui tá e parti qu ta interesá nós. Esaqui tá e parti central di e discurso. Beatrís ta bisa: «Riba e actividad inhumano aquí awendía nós ta pensa cu horor.»

¿Esey tá tur cos? ¿Horor? ¿Disgustu? Esaqui tá e típico balia tambú macamba rònd di e asuntu. ¿Paquico? Pasobra un cos tá bisa qu ta contemplé cu horor, otro cos tá reconocé nán áctonan di barbarismo y finalmente otro cos tá ofrecé disculpa y pidi pordón. Ora ta ofrecé disculpa y pidi pordón ta sigui e siguiente paso qu tá indemnisashón. O sea cèn. E, pa e motibu ey ta balia tambú macamba: haci como si fuera, pero finalmente no admití pa no tin qu carga consecuencia.

1807. Un interesante fecha. Solamente qu e fecha aquí tin di aber cu Inglatera, y no Paisnan Abóu. 1807 tá e aña qu Inglatera a para e «nogoshi» di catibu qu nós ta llama deportashón di africano. Beatrís mester a bisa acerca qu aínda na e momento ey sclabitud den tur colonia tábata sigui normalmente. Na 1833 Inglatera ta abolí sclabitud. Macamba ta sigui aínda 30 aña mas pa te na 1863 nan abolí sclabitud. 30 aña mas di barbarismo. No quere qu catibu tábata hende líber for di e momento ey. Después di e momento ey aínda tur catibu a queda bou di «supervishón estatal» durante un periodo di dies aña.

Nós ta salta un gran parti di e discurso qu pa nós no tin relevancia.

Evenals in vroeger tijden is ook nu de handel een belangrijk element in onze betrekkingen.

Atrobe Beatrís ta referí na comercio como un elemento importante di nan relashón. ¿Con por llama rapto, deportashón, sclabitud, explotashón y saqueo relashón? Solamente den e mente colonial racista patológico macamba.

Y pa caba di rematá e ta bisa na final lo siguiente:

Mogen Ghanezen en Nederlanders blijven wat zij al zo lang zijn: good companions.

Esaqui tá un final infelís como producto di e mesún mente colonial racista patológico. E ta referí na tantu siglo di rapto, deportashón, explotashón y saqueo cu e palábranan: good companions.


Papiamentu Bibu


10/24/2008

Reichskommissar Henk Kamp

Den e artículo Declarashón Final II nós a referí na similitudnan entre política macamba a partir di nan ocupashón y colonisashón di nos patria te cu awor y ocupashón nazi di Paisnan Abóu.

Nós a duna un ehemplo di actualidad qu tá e nombramentu, nombramentu colonial di Henk Kamp, ultraderechista di e partido VVD, como Comisario di Reino. Nós a menshoná qu su posishón como Comisario di Reino tá similar na e posishón di e nazi alemán Arthur Seyss-Inquart como Reichskommissar. Por lo tanto, for di awor nós lo referí na Henk Kamp como Reichskommissar Kamp.

Prensa ta menshoná qu Reichskommissar Kamp tá na caminda pa Antilla, cu sede na Boneiru, pa facilitá y agilisá e «transformashón» di e Antilla actual pa e constelashón nobo cu Còrçáo, Aruba y San Martín como teritorio autónomo y BES como municipio hulandés extraordinario.

Obviamente den idioma corecto, limpi di tur clase di mentira, eufemismo y lenguahe orweliano, tin qu lesa e noticia aquí manera ta sigui:

Reichskommissar Kamp tá na caminda pa Antilla pa percurá qu no tin tardansa mas den e proceso di balcanisashón di Antilla. E proceso aquí ta consistí di anecshón di BES y fortificashón y profundisashón di structúranan colonial na Còrçáo, Aruba y San Martin.

Por lo tanto, Reichskommissar Kamp no a queda nombrá solamente pa caba e proceso di anecshón di BES na tempu, sino tambe como agente colonial racista pa enter e proceso cana mas lihé y na tempu. Lo no por sigui hala caquiña.

Por lo tanto, tur político antillano qu tin di aber cu e proceso aquí  tá advertí y lo haña nán confrontá qu un colonial racista qu no tá dispuesto na haci conceshón. Reichskommissar Kamp tá na caminda pa cristalisá e resultado di Declarashón Final. Endlosung, Solushón Final pa Antilla sui generis, estilo macamba.

Esaqui tá e mensahe berdadero di nombramentu di Reichskommissar Kamp.

Papiamentu Bibu


10/21/2008

Celia Cruz cantando E Baca Pintá

Palabra di Día: Tango

El nombre del ritmo más popular del Río de la Plata está registrado en nuestra lengua desde 1837, acuñado por el etimólogo cubano Esteban Prichardo, y todo parece indicar que su origen es africano, nacido en alguna de las lenguas traídas a América por los esclavos. Sin embargo, debemos tener presente que ese tango primigenio poco tiene que ver con esta música típica rioplatense, inmortalizada por los uruguayos Carlos Gardel (cantor) y Gerardo Mattos Rodrígues (compositor).

En efecto, en su Nuevo diccionario lunfardo, José Gobello recuerda que, hacia la primera mitad del siglo XIX, se llamaba tango a las reuniones de negros que bailaban al son de sus tambores. Para este autor, se origina en la primera persona del singular del presente de indicativo del verbo portugués tanger, que significa ‘tocar un instrumento musical’.

Sin embargo, el musicólogo brasileño Nei Lopes cree que el nombre de este ritmo proviene más bien de tangu, que en la lengua africana quimbundo designa un movimiento de la pierna en algunos tipos de baile, mientras que otros autores señalan la lengua sudanesa ibibio, en la cual se llama tamgu a una danza con tambores.

Corominas se adhiere a la hipótesis del origen africano, pero señala ‘cierta danza llamada tangue que aparece en el siglo XVI en Normandía’, aunque él mismo admite que se trata de un vocablo de formación independiente.

Como ocurrió con otras palabras de origen africano, es posible que tango haya entrado a Cuba y a Sudamérica en forma separada, aunque con el mismo origen. El tanguillo, que hizo furor en Andalucía hacia la segunda mitad del siglo XIX, parece haber llegado desde Cuba, país con el que esta región de España mantuvo siempre intenso intercambio cultural.

Sólo fue en las postrimerías del siglo XIX cuando el ritmo sensual del tango empezó a hacerse oír en los arrabales de Montevideo y de Buenos Aires.



Lectura Recomendá

Cuba estimates offshore oil reserves of 20 billion barrels

10/20/2008

Pablo Casals

Si poco tempu pasá nós a presentá Andrés Segovia como e arquetipo guitarista, awe nós ta presentá Pablo Casals, e arquetipo chelista. Menshón particular ta requerí su interpretashón di Bach su Suite pa chello.


Pa mas tocante Pablo Casals: 


Suite 1, parti 1



Suite 1, parti 2:



Illinois Jacquet Big Band - Umbria Jazz 1988 - 05 - Blues From Louisiana

10/18/2008

Hulandés Europeo

Awe nós ta publicá un excelente artículo / remetido di sr. Roald Helm qu a sali den Amigoe fechá 15/10/2008.

Fuente di e artículo tá Europese Nederlanders

¿Paquico nós ta publiqué (traducí)? Pasobra na promé lugá e tá ehemplo di un persona consciente y líber. E tá ehemplo di un hende qu a sali for di e tapaqueshi macamba qu tin asina tantu di nos héndenan ta dualu.

Ta llena nós di alegría mira un compatriota analisá nos posishón den un contexto mas amplio (geopolítico). Den diferente escrito Papiamentu Bibu a pone atenshón riba e condishón aquí pa por llega na independencia.

Sr. Helm a comprondé esencia di e problema, y por lo tanto esencia di e solushón.

E problema tá: queda bou di colonisashón racista macamba no ta hiba nós ningún caminda. Es mas, e ta hiba nós atrás. Helm tá cla: «Permanencia den Reino di Paisnan Abóu ta haci nós materialmente póber y, mas importante aínda, moralmente póber.»

E solushón tá: Independencia. Nada mas. Méster sali for di e tapaqueshi macamba pa por logra progreso y bienestar berdadero y duradero. No tin otro caminda.

Esaqui Papiamentu Bibu tá bisando mashá tempu caba. Independencia tá e único condishón pa llega na progreso y bienstar berdadero y duradero. Sin independencia nada tá posíbel. Cu independencia, en principio, tur cos tá posibel.

Nós ta laga sr. Helm na palabra:

Estimado sr. / sra. van Wijngaarden,

Mí ta gradicibu mashá pa bo remetido di 10 di òctober den corant Amigoe. Danqui na bó un biá mas mí por iluminá mi punto di bista. Cada pueblo méster ambishoná progreso y bienestar. Pa logra progreso y bienestar méster emancipá. Pa emancipá méster tá líber. Solamente tin libertad ora ta papia di derecho di autodeterminashón. E forma máximo di autodeterminashón tá independencia. P’esey pa yu’i Còrçáo independencia tá conditio sine que non pa por generá progreso y bienestar. E momento t’ey pa logra independencia. Después di di dos guera mundial atrobe a definí orden mundial. Pa preshón di exterior e colonisadó obligatoriamente a concedé nós autonomía. E crisis actual (alimento, energía, materia prima, crédito, liderazgo) den mundo occidental lo conducí na otro ordenashón. Por lo tanto pa nós awor tá e momento pa logra nos libertad (y por lo tanto nos progreso y bienestar). Un permanencia prolongá den Reino di Paisnan Abóu ta haci nós tantu materialmente y, mas importante aínda, moralmente póber. En realidad nós tá ladrón di nós mes. Sin embargo tá un logro hábil di e colonisadó. Pa loque ta trata esey: Mí rèspèt pa e colonisadó.

Loque ta disgustami tá inconfiabilidad, hipocresía, midi cu dos midí, inhusticia, arrogancia, sentido di superioridad inoportuno y deshonestidad. Esaqui tá mi marco di referencia. Difícilmente por ninga un persona di tin balor qu ta scohe pa lanta un forma di bida den exterior. Ta scapa mi atenshón completamente unda a saca e conclushón di un Hulanda sigur. Punta tur e curasoléñonan qu ta biba na Paisnan Abou bou di circunstáncianan pésimo. E echo qu algún di nós (entre nán ami) sí a logra tá mas bien a pesar di qu danqui na hulandés europeo.

Tanten yu’i Còrçáo no risca expres’é na fabor di independencia no tin ningún sentido pa duna un aporte na reedificashón di Còrçáo. Un para ta traha un nèshi den libertad. Para den couchi no ta haci esey. Qu ótronan quièr facilitá e colonisadó den su empeño pa dominá y tene yu’i Còrçáo atrás tá nán asuntu. Di hende qu ta hòrta su mes pueblo no por spera nada otro. N’e momento qu yu’i Còrçáo ta expres’é pa independencia e por conta cu mi sostén y lo mí t’ey manera bolo pa duna mi aporte. Na e referéndum e yu’i Còrçáo tin e promé oportunidad. Na e siguiente elecshón atrobe e tin un oportunidad. Además diariamente yu’i Còrçáo (vía demostrashón, manifestashón etc) tin e oportunidad di exigí su libertad. Den mi vishón e hulandés europeo tá obstáculo den direcshón di independencia. Ora di independencia nós lo ripará realmente quen tin balor y curashi y quen lo hui. E ora ey nós lo ripará quen tá e berdadero yu’i Còrçáo.

Entre e renglonan tambe bó a puntra paquico aínda mí tá bibando na Paisnan Abou (tera di hulandesnan europeo). Mashá símpel. Mí no ta laga guía mi bida pa deficiencia di otro hende. Riba esey con qu bai bin mí no tin influencia. Ya qu mí conocé e DNA moral, pues nunca por sorprendemi, frustrami o desapuntami. Al contrario, pa su predecibilidad mí ta saca bentaha.

Roald J. Helm

Purmerend

10/16/2008

Palabra di Día: Milonga

Es sabido que la música popular rioplatense suele expresar quejas, lamentos, sufrimientos, penas de amor y de nostalgia. Tal vez esto pueda explicar el nombre de la milonga, uno de los ritmos típicos platenses, que fue tomado de milonga, palabra que en la lengua africana quimbundo, traída a América por los esclavos, significaba ‘queja’, ‘lamento’, ‘calumnia’ o ‘demanda’. Se cree que tanto la milonga como el tango se derivan, en última instancia, de ritmos africanos que llegaron al continente con los esclavos.

Fuente: www.elcastellano.org

Palabra di Día: Limítrofe

El código elaborado por el emperador Teodosio establecía que se cultivaran tierras en las fronteras del Imperio romano para alimentar con sus frutos a las tropas que custodiaban los límites del dominio de Roma. Esas tierras se llamaron limitrophus, palabra compuesta del latín limes, limitis ‘sendero entre dos propiedades rurales’ y del griego trophé ‘alimentación’, que llegó a nuestra lengua como limítrofe.

Éste es asimismo el origen del latín vulgar peninsular limde, voz registrada en 934, de la cual se derivaron lindero, lindante, colindante.

También está en el origen del adjetivo liminaris ‘del umbral de la puerta’, de donde procede preliminar, etimológicamente ‘antes del umbral’.

Fuente: www.elcastellano.org


Lectura Recomendá

Zionism, Militarism, and the Decline of US Power

10/15/2008

Weg Vrij Voor Nederland (Peppie Sulvaran)

Nós ta publicá integralmente un artículo di abogado Sulvaran relashoná cu e consecuéncianan di Declarashón Final. Den pasado diferente be nós a llega di atendé riba e consecuéncianan aquí. Lesa por ehemplo e Caso van der Sloot den Contexto E Día Después.


Abogado Sulvaran na palabra:

MINISTER DI Hustisia di Kòrsou i St. Maarten nobo, a haña ku firmamentu di e akuerdo di 1 di òktober 2008, responsabilidat final pa solamente órden públiko i seguridat. Nan tin mag di kontrolá kosnan manera Karnaval òf por ehèmpel manifestashonnan kontra Hulanda. Investigashon i persekushon ta keda bou di kontròl final Hulandes. Esei ta fásil pa splika. Segun e akuerdo i komunikado di prensa di 1 di òktober 2008, poder di investigashon i persekushon ta bou di responsabilidat di Prokurador General. Den e akuerdonan ku nos gobernantenan a firma ku Hulanda, ta poné bon kla ku tantu e minister Hulandes, komo e minister di Reino, ku ta nada mas ku e mes un minister Hulandes den otro kalidat, por duna instrukshon direkto, tantu den kasonan individual (bijzondere aanwijzing) komo den kaso di maneho (algemene aanwijzing) na Prokurador General, riba e tereno di investigashon i pèrsekushon.


Den sierto kaso esei por te hasta na telefòn, si e minister Hulandes den un òf tur dos di su kalidatnan ta haña ku esei ta nesesario. E minister Ulandes tin e palabra final, sigur si e ta haña ku esaki ta urgente. Den e kaso ei nos minister no ta ‘kom eraan te pas’ manera Hulandes ta bisa. Al kontrario, e akuerdo ta un konfirmashon ku nos lo entregá e podernan aki na Ulanda, pasobra manera nos a splika kaba, e minister Ulandes por manda nos bai flit, si nos pidié pa duna kuenta i rason di e órdennan ku e duna na nos Prokurador General. Den mes un estilo arogante ku Minister Hulandes, Ella Vogelaar, a hasi ku nos Premier, ora el a bai reklama ku e no ta di akuerdo ku Verwijs Index (VIA) pa Antianonan i a haña nùl riba su petishon. Ainda nan ta papia den e akuerdo di 1 di òktober 2008, di pidi Raad van State konseho pa lokual ta trata e responsabilidat sivil di e minister Hulandes den su kalidat di minister di Reino pa e instrukshonnan ku e duna na nos Prokurador General. Esei ke men ku nan mes ta sali te ainda for di e punto di bista, ku e aanwijzingsbevoegdheid lo bini en bes di bisa for di awó ku pueblo no ke e aanwijzingsbevoegdheid i ku esei ta un punto di prinsipio. Manera Aruba a hasi. Por sierto un instansha ku sede na Hulanda, ku ya a akordá pa hinka Antianonan den hòki deskriminatorio di VIA na Hulanda. Ta den nan man esnan ku ta skohé pa sirbi nos interesnan ke hinka destino di nos outonomia i nos demokrasia. I ku e kos ey lo bai trese mas hopi problema, mas desunion, divishon i violensha den nos mes pueblo, ta mas kla ku di dia. Ku rasón, pasobra demokrasia di un pueblo no por ta na benta nunka.

Den e konsepto di voorstel Gemeenschappelijke voorziening ta pará, ku si tin diferensha di opinion entre e korpschef i e hefe di e Gemeenschappelijke voorziening, nan mester bai promé Prokurador General, kende manera nos a mira, su chèf mas haltu lo ta e minister Hulandes den tur su dos kalidatnan i despues e por bai serka nos mes minister. E problema ta ku e Prokurador General ta obligá na sigui e instrukshon Hulandes, ku e ke òf nò, sigur den kasonan di urgensha i e minister lokal lo no por evitá esei, si e minister Hulandes disidí ku e P.G. tin di sigui su òrdu mesora. Polisnan pues no a logra apsolutamente nada, al kontrario. No ta bin Korps riba Korps, pero ta bin Minister Hulandes riba Korps, sigur den kasonan di investigashon i persekushon. Te hasta ora tin diskushon riba personal ku mester wòrdu usá, e minister Hulandes pa medio di PG por intervení promé ku nos mes minister por bisa òf hasi algu. Asina pa falta di konosementu i kurashi, e hulandesnan no solamente a logra mina e responsabilidat polítiko di nos minister di hustisia, pero tambe a logra pa tin kontròl kompletu riba e makinaria di investigashon i persekushon ora nan haña ta bon, pa medio di instrukshon direkto na nos P.G., kual instituto, nan a hasi un Hudas den e sistema hudisial nobo, ku te hasta lo tin mas poder ku e propio minister di hustisia, pa motibu di su laso direkto for di Hulanda, ku ni nos mes minister ni nos pueblo, esta nos Parlamento, lo no tin ningun klase di kontròl riba dje. Hopi kurashi i kai kai pa saka portrèt i saka djente pa e kos aki. Pa usa un término hulandes, e ‘schaamrood’ mester subi na nan kachete.

Lokual a wòrdu firmá dia 1 di òktober 2008, no ta nada mas ku un fortifikashon i konfirmashon di e posishon intokabel di e minister di Hustisia Ulandes den e paisnanan nobo, Kòrsou i St. Maarten. Mientras e ‘aanwijzingsbevoegdheid’ di e minister hulandes ta riba mesa, no ta importá loke kumbiní, pasobra Hulanda ta keda ku tur ‘touwtjes in de handen’ i por pone tur pòpchi na Antia baila e ritmo di investigashon i persekushon ku nan ke i sin ku nos pueblo lo tin ningun klase di kontròl riba esei. E kos aki ta hopi tristu. Un bèrgwensa total. Hulanda a bolbe bende nan gato na saku. P’esei e kabes di e komunikado di prensa di 01.10.2008 ta robes. ‘Weg vrij voor Ronde Tafel Conferentie’ mester ta ‘Weg vrij voor Nederland’, ku ta bebe awa limpi den e kaso aki, mientras nos ta keda piska ku otro den awa trubel.

PEPPIE SULVARAN
Kòrsou

10/14/2008

Declarashón Final II

Den un conbersashón relashoná cu e artículo Declarashón Final, un persona, riba e pregunta paquico macamba awor sí ta cooperando cu balcanisashón di Antilla mientras sémper nán tábata contra, a contestá: tá pa amplia territorio.

Pa macamba Antilla tá teritorio macamba. Punto. ¿Por papia antó di aumento di teritorio? Si ta considerá Antilla como territorio ocupá ilegalmente pa Paisnan Abóu y solamente si mir’é for di punto di bista di anecshón di íslanan BES qu a tuma lugá, anto por papia di aumento di teritorio. Por lo tanto, anexando BES nós por papia di aumento di teritorio, tantu terestre como marítimo. Si conta acerca e notorio concepto di zona económico exclusivo, anto por papia di un aumento considerábel.

E aumento aquí, cu anecshón di BES, tá loque nazi tábata llama Lebensraum. Ocupashón macamba tin diferente punto común cu ocupashón nazi di Paisnan Abou. E figúranan den nos structura estatal colonial y e administrashón colonial local tin nan paralelo durante ocupashón nazi di Paisnan Abóu. Nós a llega di menshoná algún di nán den pasado. Ora nos análisis di Statüt tá cla, nós lo detallá e similitudnan entre ocupashón nazi di Paisnan Abou durante di dos guera mundial y ocupashón macamba di Antilla pa mas qu tres siglo. Un ehemplo di actualidad: e recién nombramentu colonial di e político macamba Henk Kamp (VVD) como Representante di Reino pa territorio anexá BES, un posishón comparábel cu Comisario di Reino(a), tá comparábel cu e posishón di e nazi alemán Arthur Seyss-Inquart como Reichskommissar durante ocupashón nazi di Paisnan Abóu.

 Lebensraum, qu ta nificá espacio vital, o sea den concepto nazi y macamba, crea mas espacio di dominio, explotashón y saqueo. Esaqui no tá nada nobo. Macamba tá practicando e política nazi aquí ya pa mas qu treshen aña. Un gran parti di nan espacio vital nán a pèrdè ora promé Indonesia y posteriormente Sürnám a bira independiente.

Si te poco tempu pasá teritorio antillano (incluyendo Aruba) tábata colonia, awor a haci di teritorio BES, pa anecshón, teritorio macamba. Còrçáo, huntu cu San Martin y Aruba, aínda tin e status di colonia.

Pa diferente motibu por ehemplo e posishón di Boneiru lo complicá. Na promé lugá e transformashón di colonia den teritorio macamba, ta haci ceseshón mas difícil. Na di dos lugá, colonisashón germano (inglés y macamba) den su sentido clásico, es decir pobla un área qu bo mes héndenan, manera a haci na Merca y tambe na Suráfrica y Zimbabue, lo crea un factor demográfico macamba. Por lo tanto, esaqui lo crea un factor político macamba. E boneriano, manera nós a llega di scirbi, den futuro lo no existí mas. Di e forma di colonisashón aquí e profesor cubano Jorge Gómez Barata a scirbi:

 En Zimbabwe y en Sudáfrica, holandeses y británicos dieron al colonialismo una perspectiva diferente. El oro y las riquezas eran tantas que se requería otro paradigma de dominación. Allí, como antes había ocurrido en Norteamérica, los colonos concibieron la idea de asentarse para siempre y, en lugar de colonias o factorías, fundaron países para ellos y sus descendientes, dejando de ser colonos para ser africanos. Además de la riqueza, se apropiaron de la identidad. La diferencia de enfoques determinó la actitud ante la población nativa.

Mientras los españoles, que aunque mediante la esclavización, las mitas y las encomiendas, integraron a la población autóctona a su modo de producción, los británicos y holandeses en Sudáfrica y Rhodesia, como antes hicieron en Norteamérica, decidieron prescindir de los pueblos originarios. Para unos concibieron las reservaciones indígenas y, para Sudáfrica y Rhodesia los bantustanes y el apartheid.

Prescindir profesor Gómez ta scirbi. Tuma distancia. No incorporá. No integrá. O sea separá for di. O sea bantustán y apartheid. Segregashón racial. E ta zona como un cliché, pero finalmente tur dos tá invento germano, y apartheid tá un palabra macamba simbolizando política macamba. Nós quièr refrescá memoria cu bantustanan manera Suffisant. Apartheid den forma di Emmastad y Julianadorp. Aínda. No méster di trali ni bario pa tin apartheid. E tá parti di e código genético.

Aínda tá asina. Na Paisnan Abou tá registrando strañero a base di nan etnicidad. ¿Tin diferencia entre colonialismo racista macamba di mas qu tres siglo y loque tá tumando lugá awor? ¿Tin diferencia entre Segregashón racial nazi y política macamba actual?

Laga nós bolbe na nos asúntunan estatal.

Pa Còrçáo y Aruba, for di un posishón como colonia, lo tá muchu mas fácil reclamá y exigí nos soberanía, qu Boneiru for di su posishón anexá (si acaso algu asina manera e boneriano aínda ta existí).

Pues, si después di a balcanisá Antilla, partié na pidapida, a bai mas leu y a gibraltarisá Antilla anexando BES. Dado caso Aruba y Còrçáo bira independiente, sí por papia di aumento di teritorio macamba según derecho internashonal cu anecshón di BES. Especialmente si pa medio di Ramoncito Booi a bai di acuerdo pa regalá teritorio.

Gibraltarisashón no tá nada mas qu un término. Nós por a uza tambe «malvinisashón» qu tá deducí di Malvinas. Tur quièr indicá e mesún proceso di anecshón (parcial) di un teritorio y asina ocupé indefinidamente.

E paso macamba di anexá BES, tin como fondo qu macamba por haci y deshací sin ningún clase di «Supervishón», y for di e posibilidad qu algún momento den futuro Còrçáo y Aruba como colonia no tá sosteníbel, a pesar di e «tour de force» pa hinca nos den un coshèt colonial racista qu llama Declarashón Final. Nós no por saca for di nos pensamentu, cada bes qu nós ta mira y pronunciá e palábranan aquí, di pensa riba Solushón Final, Endlösung, e precepto nazi pa hudíu.

Otro factor qu nós a llega di mishi cun’é tá e regalo qu Antilla tá haciendo Paisnan Abóu cu anecshón di BES.

Si di un banda e remarque qu ta trata di aumento di teritorio tá un realidad. Pues, según derecho internashonal una bes BES ta bai di acuerdo pa bira municipio «sui generis», ta trata di un aumento di teritorio. Sin embargo e otro íslanan tambe tá teritorio, den e caso aquí teritorio colonial.

Si den caso di Còrçáo aínda por reclamá beneficio di eventual explotashón di riquésanan marítimo y terestre renovábel y no renovábel, den e caso di BES nós a regalá macamba e bolo completo.

E bolo tá teritorio terestre, marítimo (12 milla) y e zona económico exclusivo (200 milla). Pa loque ta trata teritorio macamba na Europa, según Wikipedia, e teritorio económico exclusivo ta abarcá 57.000 km2. Esaqui tá 1 bia y mei Paisnan Abou su teritorio terestre. Nós no tin e tempu ni e instruméntonan na nos disposishón pa calculá cu cuantu km cuadrá Paisnan Abou ta aumentá su zona económico exclusivo y cu esey Lebensraum, espacio vital. Espacio Vital pa un pais qu día pa día ta bira menos importante den un Europa den expanshón. Un necesidad sicológico di explotashón y saqueo.

E necesidad aquí tá un tema interesante relashoná qu macamba su orientashón atlántico como miembro di e «hermandad» germano imperial genocida. Esaqui nós méster laga pa otro día.

¿Y pa futuro?

Después di a pèrdè Còrçáo y Aruba como colonia den futuro, BES lo queda como un pia na tera na teritorio caribo-latinoamericano como punto di salida di e mesún política di explotashón y saqueo.

Papiamentu Bibu

10/12/2008

El 12 de octubre de 1492, América descubrió el capitalismo

Eduardo Galeano (Red Voltaire)

Cristóbal Colón, financiado por los reyes de España y los banqueros de Génova, trajo la novedad a las islas del mar Caribe. En su diario del Descubrimiento, el almirante escribió 139 veces la palabra oro y 51 veces la palabra Dios o Nuestro Señor. Él no podía cansar los ojos de ver tanta lindeza en aquellas playas, y el 27 de noviembre profetizó: Tendrá toda la cristiandad negocio en ellas. Y en eso no se equivocó.


Colón creyó que Haití era Japón y que Cuba era China, y creyó que los habitantes de China y Japón eran indios de la India; pero en eso no se equivocó.

 

Al cabo de cinco siglos de negocio de toda la cristiandad, ha sido aniquilada una tercera parte de las selvas americanas, está yerma mucha tierra que fue fértil y más de la mitad de la población come salteado. Los indios, víctimas del más gigantesco despojo de la historia universal, siguen sufriendo la usurpación de los últimos restos de sus tierras, y siguen condenados a la negación de su identidad diferente. Se les sigue prohibiendo vivir a su modo y manera, se les sigue negando el derecho de ser.

 

Al principio, el saqueo y el otrocidio fueron ejecutados en nombre del Dios de los cielos. Ahora se cumplen en nombre del dios del Progreso. Sin embargo, en esa identidad prohibida y despreciada fulguran todavía algunas claves de otra América posible.

 

América, ciega de racismo,

 

no las ve.

 

***

 

El 12 de octubre de 1492, Cristóbal Colón escribió en su diario que él quería llevarse algunos indios a España para que aprendan a hablar ("que deprendan fablar"). Cinco siglos después, el 12 de octubre de 1989, en una corte de justicia de los Estados Unidos, un indio mixteco fue considerado retardado mental ("mentally retarded") porque no hablaba correctamente la lengua castellana. Ladislao Pastrana, mexicano de Oaxaca, bracero ilegal en los campos de California, iba a ser encerrado de por vida en un asilo público.

 

Pastrana no se entendía con la intérprete española y el psicólogo diagnosticó un claro déficit intelectual. Finalmente, los antropólogos aclararon la situación: Pastrana se expresaba perfectamente en su lengua, la lengua mixteca, que hablan los indios herederos de una alta cultura que tiene más de dos mil años de antigüedad.

 

***

 

Para despojar a los indios de su libertad y de sus bienes, se despoja a los indios de sus símbolos de identidad. Se les prohíbe cantar y danzar y soñar a sus dioses, aunque ellos habían sido por sus dioses cantados y danzados y soñados en el lejano día de la

 

Creación. Desde los frailes y funcionarios del reino colonial, hasta los misioneros de las sectas norteamericanas que hoy proliferan en América Latina, se crucifica a los indios en nombre de Cristo: para salvarlos del infierno, hay que evangelizar a los paganos idólatras. Se usa al Dios de los cristianos como coartada para el saqueo. El arzobispo Desmond Tutu se refiere al África, pero también vale para América:

 

 Vinieron. Ellos tenían la Biblia y nosotros teníamos la tierra. Y nos dijeron:

 

"Cierren los ojos y recen". Y cuando abrimos los ojos, ellos tenían la tierra y nosotros teníamos la Biblia.

 ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------   

Eduardo Galeano: Periodista y escritor uruguayo, autor de Las Venas Abiertas de América Latina, La canción de nosotros, Días y noches de amor y de guerra, Las palabras andantes, El libro de los abrazos, entre otros.

 

12/10/08

Lectura Recomendá

Algún artículo, naturalmente relashoná cu e actual crisis financiero.

Especialmente nós ta pidi atenshón pa e artículo di William Engdahl.

10/09/2008

Declarashón Final

Macamba su trayectoria di colonisashón, ocupashón, sclabitud, terorismo – sí,  tene hende contra su boluntad den un campo di concentrashón bou di condishonan infrahumano, tá terorismo – intimidashón, explotashón , saqueo tin un trayectoria di mas qu tres siglo. E proceso ey nunca a para.

Mas qu treshen aña di terorismo y intimidashón a crea un yu di tera dócil qu fácilmente ta reacshoná «a control remoto». Político macamba méster jis abri boca y menasá nós directamente o indirectamente y nós ta pará stret, cla pa sigui orden.

Den un análisis di Gelt Dekker su mente colonial racista – Perfil Sicológico di un Racista 2 – nós a referí na e proceso di terorismo y intimidashón aquí, característica di sistémanan totalitario manera nazismo. Por lo tanto nazismo no a nace den e mente di Hitler na áñanan trinta di siglo pasá, sino muchu mas promé na entre otro e cámponan di concentrashón na Quenepa y Santa Cruz.

E diseño colonial racista – sémper bai e mesun parásito simbiótico / inseparábel – contrali tur intenshón colonial macamba, a haña basta contratempu y sla. Pa cuminsá resistencia indonés qu a resultá den independencia indonés. Na di dos lugá no realmente resistencia antillano, sino un cambio revolucionario mundial, promové pa revolushón ruso y diferente coriente revolucionario «local», qu a obligá diferente poder colonial decolonisá.

 

Entremés

Decolonisashón y independencia no ta nificá qu a libra di e parásito colonial racista. Es decir, ora macamba a llora «Indïe verloren, rampspoed geboren», no tábata nada mas qu «lágrima di cocodrilo», pasobra e structúranan colonial di explotashón y saqueo no ta disparcé di un día pa otro. Sí independencia ta nificá qu en principio por cuminsá qu e berdadero proceso di decolonisashón.

Un ehemplo clásico di decolonisashón tá e proceso revolucionario cubano y recientemente venezolano / bolivariano / boliviano /ecuadoriano / paraguayo etc., etc. Tá procésonan qu legítimamente ta exigí qu por ehemplo tur materia prima tá di pais. País ta dicidí e condishonan qu ta explotá un materia prima estratégico manera petroli. Nós méster realisá nós qu un pais manera Venezuela tá independiente for di 1845; 163 aña. A tuma mas qu 150 aña pa Venezuela realmente cuminsá e proceso di decolonisashón y realmente dicidí su caminda soberanamente.

 

Pa nós, Antilla, na áñanan 40-50 di siglo pasá ta diseñá un documento colonial racista qu nós conocé como Statüt. E documento aquí no tábata nada otro qu un maniobra pa tapa e berdadero structura colonial racista. E documento aquí además lo no a sobrebibí si no tábata pa nos mes héndenan qu na Nashonan Uní a declará qu supuestamente nós tin autonomía.

Statüt no tábata nada otro qu un paso temporal di política colonial macamba di quièr controlá nos patria indefinidamente.

Cu tempu pocopoco a bin sali na cla qu Statüt su bida útil tábata limitá. Es decir qu e teritórionan colonial Sürnám y Antilla no por a queda controlá pa eternidad cu e documento colonial racista aquí. E promé gòlpi tábata independencia di Sürnám. E siguiente gòlpi a bini di parti di Aruba qu, aunque eróneamente a agitá contra Còrçáo pa logra su meta, a duna inicio na e proceso di balcanisashón di Antilla.

Un documento qu inicialmente tábata parce bentahoso pa Antilla, pocopoco qu tempu a cuminsá mustra su berdadero carácter colonial racista. Pues posibilidadnan real di desarollo no tábata posíbel. Desarollo por ehemplo vía integrashón y cooperashón regional cu Caribe y Latinoamérica, especialmente riba tereno financiero-económico, o sea haci nogoshi pa bisé den palabra símpel, no tá posíbel, sin «aprobashón» macamba. Pa tur esaqui nós ta na merced colonial macamba.

E documento aquí tambe pa e poder colonial a cuminsá resultá trabahoso y difícil di mantené, pues tambe pa nán e documento tábatin un bida útil temporal.

Acuerdo Final. E ta zona «pa sémper». Acuerdo Final no tá nada otro qu e siguiente paso pa bolbe adaptá Statut conforme e necesidadnan colonial racista di Paisnan Abou. Loque realmente tá pasando tá qu ta reversando, o ta trata di reversá tur clase di desarollo emancipatorio y bolbe hinca nán den un bachi colonial racista sin ningún clase di escrúpulo, sin sconde.

E pregunta qu nós a haci nós mes e díanan aquí tá, si macamba tá consciente di e «frútanan» qu nan consolidashón y profundisashón di colonisashón lo duna den futuro.

Laga nós haci e siguiente pregunta: ¿Na quico nós ta debiendo e «cooperashón» macamba pa caba di desbaratá Antilla, siendo qu sémper nán tábata contra?

Nós a llega di scirbi caba qu e proceso di balcanisashón di Antilla, un proceso qu tin como base crea desunión entre nós, a haña un carácter propio cu anecshón di Boneiru, Saba y St. Eustatius. Pues, a anexá teritorio antillano caminda política di Nashonan Uní ta papia di promové decolonisashón y independencia. Macamba su sed colonial racista tá totalmente contrali na loque Nashonan Uní a formulá tantu década pasá.

Na di dos lugá nós ta papia di fortificashón di structúranan colonial na Còrçáo y San Martin ora ta trata di haña mas gara riba husticia, procurador general (sea vía un macamba o un marioneta local), finanza, educashón etc., etc.. Realmente antó riba tur tereno, pasobra esún qu ta controlá finanza, ta controlá sobrá. Y vía e Comishón di Supervishón Financiero, macamba tá controlá nos finanza público.

E proceso aquí tá adelantando riba algún proceso regional y internashonal.

E pregunta qu a haci anteriormente ta queda para un ratu. Tá necesario sigui desarollá otro tema pa después nós convergí tur desarrollo den e pregunta qu nós a haci.

Diferente be nós a llega di referí na e proceso di balcanisashón di Antilla. Pa por controlá un teritorio mihó, como colonisadó, méster promové desunión. E promé paso tábata Aruba. E siguiente paso tá e consecuéncianan di Acuerdo Final. Pero den e caso aquí no solamente ta balcanizando Antilla, sino ta gibraltarisando Antilla, es decir ta anexando parti di e teritorio (Islanan BES) pa tempu indefiní.

¿Paquico? Nós ta bini awor riba e dos procésonan internashonal qu tá di interés pa nos posishón.

1.       E crisis financiero mericano como factor principal di desintegrashón di imperio

2.       Integrashón latinoamericano / caribe promové pa cámbionan revolucionario (Mercosur / Alba / Petrocaribe / Banco del Sur / Unasur  etc. etc.)

E crisis financiero mericano tá di importancia histórico trascendental pasobra e tá nificá acelerashón di desintegrashón di imperio germano (Merca-Inglatera-Paisnan Abou). Tá di gran importancia realisá nós qu imperio germano no a muri mañán.[1] Al contrario, lo tá un proceso lento. E proceso aquí lo conocé un morto mas acelerá aínda mientras mas tantu y mas lihé Latinoamérica y Caribe integrá y bira menos dependiente. E proceso di desintegrashón di imperio germano lo facilitá nos emancipashón y independencia. No ta un desintegrashón sin pelíguer.[2]

Nós méster tá consciente qu posishón macamba tá dirigí pa interés propio. Si día di mañán nan asociashón na imperio germano no ta cumbiní nán mas, nán lo busca otro aliansa. Aqui no tin ningún clase di lealtad. Simplemente interés propio.

Integrashón latinoamericano / caribe y e cámbionan qu tá tumando lugá especialmente na Latinoamérica algún día lo llega nos costa. E cámbionan revolucionario na Latinoamérica tambe lo faborecé nos emancipashón y independencia.

Nós ta bolbe na e pregunta pa finalisá e artículo aquí.

¿Na quico nós ta debiendo «cooperashón» macamba pa caba di desbaratá Antilla, siendo qu sémper nán tábata contra?

E proceso actual tin un solo fin: mantené y consolidá e proceso di colonisashón pa por sigui haci loque nán ta haciendo ya pa mas qu treshen aña: explotashón y saqueo. Declarashón Final tá un paso mas di un proceso qu ya tá durando mas qu 350 aña.

¿Cu e proceso aquí macamba tábatin e vishón di mira e cámbionan y consecuéncianan di desintegrashón di imperio y cámbionan revolucionario y asina acelerá balcanisashón y gibraltarisashón di Antilla? E posibilidad ta existí. Nós mes no ta quere qu tá asina.

Sí tá asina qu Declarashón Final y su consecuéncianan lo por wanta influencia pa cu nós di e dos procésonan qu nós a desarollá y lo por complicá y/o tarda nos emancipashón y finalmente nos independencia.

Papiamentu Bibu

 

Pa sigui lesa:

América Latina ¿Reserva de EU?

Chávez relanza idea para creación de banco petrolero internacional

El “nuevo pensamiento” de Robert Zoellick, el hombre del ALCA y de los TLCs

Suramérica debe ser factor de poder mundial, afirma Chávez

Las guerras y las crisis

El Banco del Sur: Avances y desafíos

Noam Chomsky: integración latinoamericana “mina el control de Washington” en la región

Brasil y Venezuela fortifican relaciones económicas bilaterales

Insiste Chávez en necesidad de Banco del Sur

Chávez, el ALBA y China

América Latina: Revolución de amplia base y metas compartidas

Chávez: "Gobierno de Venezuela está en Caracas y no en Washington"

USAID, arma clave de la guerra sucia contra América Latina

¿Quién es Human Right Watch?

The Destabilization of Bolivia and the "Kosovo Option" 

Chavez Embarrasses Us As Arabs 

Evolution of the Apocalypse: Empire’s Demise, ­Human Renaissance

The New American Century; Cut short by 92 years

 

 

 

10/07/2008

Iraq, macamba y Royal Dutch Shell

Nós ta ofrecé un excelente artículo qu ta splica con e guera na Iraq, su motíbunan (petroli y gas), participashón macamba na e guera di ocupashón, saqueo y genocidio ta ligá cu e premio mayó qu Royal Dutch Shell a haña:

Fuente: http://www.wsws.org/articles/2007/jul2007/shel-j24.shtml

WSWS : News & Analysis : Middle East : Iraq

Royal Dutch Shell and the struggle for Iraqi oil

By Jörg Victor
24 July 2007


Despite growing popular opposition, the Dutch government coalition of the Christian Democrats (CDA), Social Democrats (PvdA) and Christian Union (CU), under Christian Democratic Prime Minister Jan Pieter Balkenende, continues to provide military support to US imperialism in the Middle East and Central Asia.

One of the greatest beneficiaries of this support for American militarism is the oil multinational Royal Dutch Shell. The company was driven out of Iraq by the nationalisation of the oil industry in the 1970s under Saddam Hussein. Now, this Anglo-Dutch company is again preparing to exploit the most profitable oil fields in Iraq.

The Dutch army in Afghanistan and Iraq
One year after the launching of the Afghanistan war in 2001, the Dutch government deployed troops to that country, where they functioned under US command. Additionally, starting in July 2003, more than 1,200 Dutch soldiers were deployed to southern Iraq. Officially, their mission was to protect a Japanese brigade of engineers. In April 2005, the Dutch troops were withdrawn from Iraq. The same year, approximately 600 soldiers were sent into the Kabul area of Afghanistan as part of the United Nations’ International Security Assistance Force mission. The government in The Hague also made two frigates available.

At the beginning of 2006, the US requested further troops for Afghanistan from its ally. Balkenende immediately expressed his agreement. He received support from the then-opposition Social Democrats and their chairman Wouter Bos. Some 80 percent of the deputies in the Netherlands parliament at that time voted to send more troops to Afghanistan.

In May 2006, the Netherlands reinforced its troop contingent in the Uruzgan province to 2,000 soldiers, armed with self-propelled howitzers, six combat helicopters and eight F-16 fighter jets. The 2,000-strong Dutch contingent (from a country of only 16 million inhabitants) represents approximately 10 percent of Holland’s armed forces placed at the disposal of the US. The Netherlands thereby has the fourth largest deployment of foreign troops in Afghanistan.

Starting this spring, Dutch troops have also been participating in NATO’s “Achilles” offensive, which unleashed a new and more intensive wave of violence on the country.

This summer, the Dutch parliament must again decide on extending the military deployment in Afghanistan. Last year, 70 percent of the Dutch population opposed the parliamentary vote to send more troops to Afghanistan. According to media reports, opposition to the military operation is again approaching this high point after two Dutch soldiers were killed in June, and Dutch troops have become increasingly embroiled in fighting. Nevertheless, it is expected that the government in The Hague will push for an extension of the operation.

Why does the government of a small country like the Netherlands uncritically support the Bush regime militarily in the face of large popular opposition? The answer is to be found in the efforts of oil giant Shell to set foot once again in Iraq.

Shell attempts to fill its own barrels with Iraqi oil
Royal Dutch Shell was active in Iraq in the 1920s, profiting from the exploitation of Iraqi oil for approximately five decades. Only the nationalisation of the oil industry in 1972 by the Hussein regime terminated this very lucrative business for Shell. Nevertheless, the oil giant never lost sight of Iraq over the following decades. Little wonder, since Iraq possesses the third largest proven reserves of oil and natural gas in the world. According to John Teeling, chairman of the English company Petrel Resources, active in the oil sector, “It costs $1 a barrel to get oil out in Iraq. If you’re getting $60 for it, that’s good economics. You don’t have to go to Harvard to figure that out.”

Starting in 1991, when economic pressure increased on the regime in Baghdad as a result of the sanctions imposed by the US and the United Nations, Hussein was again ready for foreign companies to participate in the exploitation of the country’s oil. In 1997, his government signed a contract with the Australian oil company BHP Billiton for the development of the Halfaya oil field. Soon afterwards, Shell bought a 40 percent share of this contract.

Economic sanctions, however, meant that the Australian company never had the opportunity to implement the contract. At the end of the 1990s, Shell’s Middle East manager Wolfgang Ströbl then began direct negotiations with the Iraqi oil ministry about expanding the company’s investments.

The beginning of the Iraq war in March 2003 put an end to that process. Shell’s efforts to re-establish itself in Iraq now depended on the Bush administration. Clearly, its ambitions would have been negatively affected by a government in the company’s homeland that was critical of the war.

At the same time, Shell was particularly eager to secure further exclusive oil and gas reserves. At company headquarters, it had long been known what became public knowledge in 2004: Shell’s worldwide secured oil reserves had to be revised downward by around 20 percent or 4.35 billion barrels. This caused a serious crisis for the company; its share price dramatically collapsed, and two members of the board had to resign.

Shell’s international lobbying
Earlier statements by Shell’s public relations department, claiming the company had no intention of re-entering the Iraqi oil sector, soon proved to be a smokescreen. With the first shots fired by American soldiers, Shell managers and lobbyists began the effort to secure a sizeable piece of the cake for the European energy giant.

Important elements in this lobbying network were and are the governments of Britain and the Netherlands—the two states in which the company is registered. Just a few days after the war began, Shell representatives went to Downing Street to see British Prime Minister Tony Blair. They insisted that the exploitation of Iraqi oil should not be left solely to American companies. The Dutch government accommodated the interests of the country’s largest transnational corporation by participating militarily in the US-led wars in Afghanistan and Iraq.

The close fusion of big business and politics is a fundamental characteristic of capitalism. Despite their global activities, the transnational corporations, including the oil giants, are dependent on the cooperation of governments, which increasingly become the lackeys of the largest and most powerful companies. This mutual support is expressed through an ever-closer exchange of personnel between the two. Politicians easily enter into the world of big business, managers move into politics.

For example, Wouter Bos, the chairman of the PvdA and currently deputy prime minister, before taking over the leadership of the Social Democrats, was a top manager with Royal Dutch Shell. For more than 10 years, he held various leading positions for the oil multinational, including as a political advisor to the company’s executive board, general manager in Romania and headhunter for leading personnel in East Asia.

In Britain, Shell managers sit on a series of government committees and taskforces. Policies are developed that benefit the company in bodies like the Renewable Energy Taskforce, the Advisory Committee on Business and the Environment or the Oil and Pipelines Agency, which comes under the auspices of the defence ministry. In the last two decades, four high-ranking foreign office civil servants moved on to become top managers at Shell or BP once they retired from their government jobs.

At a meeting in March 2003 in London, Malcolm Rifkind, a former foreign minister in the Conservative government of John Major, promised oil managers he would use his influence with US Vice President Dick Cheney to ensure European oil corporations gained contracts for some of the largest oil fields.

Philip Carroll, chairman of the board of Shell Oil, Royal Dutch Shell’s American subsidiary from 1993 to 1998, was appointed an advisor to the Bush administration for the Iraqi oil industry. Carroll played an important role in elaborating the new oil production legislation, which was then submitted to the Iraqi puppet regime in 2003.

As well as cooperating with the British and Dutch governments, Shell uses a network of lobbying organisations through which the corporation acts, to some extent also directly alongside its competitors. For example, these organisations include the US Council for International Business established in 1945, one of the largest American lobbying organisations, as well as the European Roundtable of Industrialists, the most influential lobby organisation in Europe.

The spearhead of Shell’s lobbying is the US-based International Taxation and Investment Centre (ITIC). This think tank is financed by Shell and six other oil corporations, and since June 2003 has developed the strategy for plundering Iraq’s oil wealth. The central plank of this strategy is a study prepared by ITIC in cooperation with the British government and the oil companies involved. Not surprisingly, the study comes to the conclusion that the reconstruction of the Iraqi oil industry requires direct investment by the major oil corporations. To secure such foreign investment, so-called Production Sharing Agreements (PSAs) are to be created, handing over large portions of Iraq’s natural wealth to the corporations involved.

The ITIC documents were submitted to the Iraqi finance ministry by the British ambassador in Iraq. In January 2005, British diplomats helped organise an ITIC conference in Beirut at which corporate oil executives met directly with Iraqi finance, oil and planning ministry officials to present their plans. The working out of an appropriate legal text was then arranged by the American consultancy company Bearing Point on behalf of the US government. Along with the British government, the International Monetary Fund and the oil corporations, Bearing Point was directly involved in preparing draft legislation—long before any member of the Iraqi government or parliament saw the text of the law.

In February 2007, the Iraqi cabinet of Prime Minister Nouri al-Maliki accepted the draft legislation and submitted it to parliament. If parliament passes the legislation, nothing stands in the way of the oil giants exploiting Iraq’s resources, since the law sets out the necessary PSAs. More than 60 of the approximately 80 oil fields already developed are to be handed over exclusively to the oil corporations for up to 30 years; in addition, they will gain rights to all unexplored fields. After paying for all their running costs out of the revenues, 20 percent of the profits are guaranteed to the oil companies. Some calculate that, in reality, up to 70 percent of the profits will flow to the oil multinationals.

According to the Independent, the ITIC is currently planning a new conference with the participation of Iraqi officials and representatives of the oil corporations. Its main topic of discussion would be the formulation of future tax legislation and how this can complement the planned oil laws. The view of the corporations formulated by ITIC is clear: They want a total tax exemption on their profits from Iraqi oil.

Shell makes inroads into Iraq
Over the last years, Royal Dutch Shell has also prepared itself internally for its penetration of Iraq. In 2004, the company established the post of Iraqi chairman. It is the most senior post of all the company’s overseas enterprises. Based in Dubai, this manager will head the oil and gas production for the company. The same year, the firm placed advertisements for an assistant to this chairman. This should be “a person of Iraqi descent,” with the “best contacts and insights into the network of significant families in Iraq,” explained the ad.

Since 2005, Shell has conducted technical studies into the Maysan oil field in southern Iraq and into the Kirkuk oil field in the north of the country. Shell has also got its sights set on the Rumaila oil field in the south, close to the Kuwaiti border.

As far as natural gas is concerned, Shell is pursuing an ambitious plan to become the leading company in the field of the production and sale of Iraqi gas. This year, in the city of Muscat in Oman, Shell presented a so-called gas master plan to former Iraqi oil minister Issam al-Chalabi, his deputy Abdul Jabbar al-Wakkaa and other high-ranking bureaucrats from the Iraqi oil industry. A further meeting then followed in the Netherlands. Today, al-Chalabi is an advisor to Prime Minister Nouri al-Maliki.

Concrete steps to implement the gas master plan have already been taken. Together with Turkish enterprises, including Turkey’s state-run oil corporation, a pipeline is to be built taking Iraqi natural gas to the north and then via Turkish ports on to the European market. A meeting of Shell representatives with Turkish and American officials, together with the Turkish enterprises involved, has already taken place.

“We have done all our homework on Iraq,” according to Shell’s executive chairman Jeroen van der Veer in September of last year. “I’m not going to speculate on the time, but we are ready to move.”