Un revista-laboratorio dedicá na poesía, proza, ciencia, arte, música, historia, política na papiamentu
El amor, madre, a la patria
No es el amor ridículo a la tierra
Ni a la hierba que pisan nuestras plantas.
Es el odio invencible a quien la oprime.
Es el rencor eterno a quien la ataca.

Jose Martí

5/18/2007

Un fragmento for di La divina Commedia


Ya pa casi binti aña, tin be cu pausa largu y tin be cu pausa còrticu, mi ta lesando Dante su Divina Commedia. Ta trata aqui di un texto di un bunitesa singular.

Algún tempu pasá, mi ta quere mas o menos cincu luna atrás, m'a bolbe traducí un fragmento di Dante. Mi ta bisa "bolbe" pasobra na comienso di e binti áñanan menshoná ya m'a llega di haci un traducshón. M'a quere qu m'a pèrdé te ora mi topa cun'é den un diario qu ta data for di tempu qu m'a biba na "Paisnan Abou".

Loque ta mas notabel ta e gran diferensha entre e dos fragméntonan. Aqui mi ta presentá esún mas recién, esún mas madurá. E promé vershón tal bes algún día lo conocé lus di día como material di estudio para mira con e proceso di traducshón ta, algu qu ta, ta mas qu cla, íntimamente conectá qu esún qu ta traducí. Al fin y al cabo traducshón tá "crea algu di nobo den otro idioma". Un caminda so mi ta laga mira un parti di e promé vershón.

Aqui ta sigui un fragmento for di Divino Comedia di Dante Alighieri

E parti aquí ta final di buqui 5 di Fièrnu. M'a pone tres idioma huntu: italiano, spañó y papiamentu.


Ma dimmi: al tempo de' dolci sospiri,
a che e come concedette Amore
che conosceste i dubbiosi disiri?


Dime, en la edad de los dulces suspiros
¿cómo o por qué el Amor os concedió
que conocieses tan turbios deseos?»


¿Ma bisami, den tempu je dushi suspíronan (òf: Ma bisami, den e tempu di dushi suspiro)
Con y paqui Amor a concedebu
Conocé asina e dubioso deséonan?»


*


E quella a me: «Nessun maggior dolore
che ricordarsi del tempo felice
nella miseria; e ciò sa 'l tuo dottore.


Y repuso: «Ningún dolor más grande
que el de acordarse del tiempo dichoso
en la desgracia; y tu guía lo sabe.


Y e cu mi: «No tin mayó doló
Qu còrda témpunan felís
Den miseria; Esey, maestro, bo sa.



*


Ma s' a conoscer la prima radice
del nostro amor tu hai cotanto affetto,
dirò come colui che piange e dice.


Mas si saber la primera raíz
de nuestro amor deseas de tal modo,
hablaré como aquel que llora y habla:


Ma si conocé bo ta deseá
Di nos amor e promé rais,
Llora y papia lo mi papia.


(promé vershón:

M'a si conocé bo que e promé rais
di e amor y e desdischa aquí, mi lo
papia mané' esun qu ta llora y sclama.)



*


Noi leggiavamo un giorno per diletto
di Lancialotto come amor lo strinse:
soli eravamo e sanza alcun sospetto.


Leíamos un día por deleite,
cómo hería el amor a Lanzarote;
solos los dos y sin recelo alguno.


Pa placer un dia nos ta’ta lesa,
Con Amor a gara Lanzarote,
Nos ta’ta nos so y sin miedu.


*

 

Per piú fiate lo occhi ci sospinse
quella lettura, e scolorocci il viso;
ma solo un punto fu quel che ci vinse.


Muchas veces los ojos suspendieron
la lectura, y el rostro emblanquecía,
pero tan sólo nos venció un pasaje.


Mashá be wowo tábata suspendé
Lectura, cara tábata bliquia,
Ma a sucumbí nos un pasahe so.


*


Quando leggemmo il disiato riso
esser baciato da cotanto amante.
questi, che mai da me non fia diviso,


Al leer que la risa deseada
era besada por tan gran amante,
éste, que de mí nunca ha de apartarse,


Ora a lesa qu e harí deseá
Tan gran amante a sunchi’é,
Esaqui, qu nunca di mi lo separá,


*


la bocca mi baciò tutto tremante.
Galeotto fu il libro e chi lo scrisse:
quel giorno piú non vi leggemmo avante».


la boca me besó, todo él temblando.
Galeotto fue el libro y quien lo hizo;
no seguimos leyendo ya ese día.»


El a sunchi mi boca, curpa temblando.
Galeotto ta’ta e buqui y esún q’a scirbi’é.
E dia ey lesa nos n’ sigui mas.»


*


Mentre che l'uno spirto questo disse,
l'altro piangea, sí che di pietade
io venni men cosí com' io morisse:


Y mientras un espiritu así hablaba,
lloraba el otro, tal que de piedad
desfallecí como si me muriese;


Y tanten un spiritu asina ta’ta papia,
E otro ta’ta llora, asina qu di piedad
M’a pèrdè tinu mané mi ta’ta muri;


*


e caddi come corpo morto cade.

y caí como un cuerpo muerto cae.

Y m’a cai mané curpa morto ta cai.


© 2007 Papiamentu Bibu

No hay comentarios: